به گزارش پایگاه اطلاع رسانی جهادگران؛ یک گروه جهادی به نام مرصاد در حال فعالیت است که از ۲۰ جهادگر خانم و ۵۰ جهادگر آقا تشکیل شده است. گروه جهادی مرصاد در بوشهر از سال ۱۳۹۵ تأسیس شده و در زمینه‌های عمرانی، آموزشی، فرهنگی و پزشکی خدمات بسیاری را به مردم مناطق محروم ارائه کرده است. ساخت مسکن، تعمیر و بازسازی مسجد، حسینیه و مدرسه از اقدامات عمرانی بسیجیان جهادگر در روستاهای بوشهر است. گروه جهادی مرصاد بیشتر در منطقه دشتستان و پرجونک فعالیت دارند که علت حضورشان در این منطقه مشکلات بهداشتی و فقر فرهنگی است.

خانم صدیقه قاسمی، معلم قرآن است که از زمان دانشجویی در اردوهای جهادی شرکت کرده است. قاسمی متولد ۱۳۶۳ است و به فرمان مقام معظم رهبری در اردوهای جهادی حاضر می‌شود تا بتواند در این راه نقش مؤثری داشته باشد. وی اهل بوشهر است و سعی می‌کند نواحی فقیرنشین همان شهر را تحت پوشش برای کمک قرار دهد، از این رو گروه جهادی مرصاد را برای خدمت به محرومین انتخاب کرده است.

خانم قاسمی درباره فعالیت خود در گروه‌های جهادی توضیح می‌دهد: در تابستان‌ها به اردوهای جهادی می‌روم تا بتوانم به مردم محروم کمک کنم اما برخی معلمان دیگر در این فصل اقدام به درآمدزایی می‌کنند اما من ترجیح می‌دهم به مناطق محروم بروم و کمک‌حال آنها باشم تا به فکر افزایش درآمد.

وی می‌افزاید: سال ۱۳۸۹ بود که برای تحصیلات تکمیلی به دانشگاه رفتم و آنجا با بسیج دانشجویی آشنا شدم که دانشجویان را به اردوهای جهادی می‌برد. افراد تا زمانی که به این اردوها نرفته‌اند تصور می‌کنند این اردوها تنها برای آقایان است اما وقتی بانوان به آنجا می‌روند متوجه خواهند شد که حضورشان چقدر مؤثر است.

خانم قاسمی تعریف می‌کند که در اردوهایی که به مناطق محروم رفته آموزش خیاطی داده تا زنان روستایی بتوانند درآمدی برای خود کسب کنند.

وی با بیان خاطره‌ای در این زمینه ادامه می‌دهد: در یکی از سفرهایی که به مناطق محروم اطراف بوشهر داشتیم کلاسی برای آموزش خیاطی برگزار کردیم و تعداد هنرجویان آن‌قدر زیاد بود که مدام مجبور شدیم صدایمان را بالا ببریم. قرار بود ۱۰ روز در این اردو بمانیم و روز اول به دلیل اینکه صدایمان بالا می‌رفت گرفت؛ اما زنان محلی آن منطقه جوشانده‌ای به من دادند که مانند آب روی آتش بود.

این بانوی جهادگر تصریح می‌کند: ما رفته بودیم که چیزی به آنها یاد بدهیم تا بتوانند درآمدزایی کنند که یک‌باره با این جوشانده آشنا شدیم و همین موضوع دلیلی شد تا پرورش این نوع گیاه در آن محل رونق بگیرد و افراد آن منطقه با بسته‌بندی گیاه و فروش آن درآمدزایی داشته باشند. البته این موضوع باعث نشد ما از کارمان صرف‌نظر کنیم و کلاس‌های خیاطی همچنان ادامه داشت.

بخشندگی را از فقرا آموختم

خانم قاسمی می‌گوید: با اینکه ما برای محرومیت‌زدایی به مناطق حاشیه‌ای بوشهر می‌رفتیم اما وقتی وارد آنجا می‌شدیم آن‌قدر پذیرایی و دست و دل‌بازی زیاد بود که محرومیتی به چشم نمی‌آمد. در اکثر سفرهایی که به آن مناطق داشتم روستائیان با ماست و شیرهای محلی از ما پذیرایی می‌کردند و واقعاً بخشندگی را از آنهایی که دستشان تنگ بود آموختم.

وی اضافه می‌کند: تاکنون ۸۰ زن روستایی خیاطی را به صورت کامل فراگرفته‌اند و از این راه درآمد دارند. در یکی از سفرها چرخ خیاطی خودم را به همراه داشتم که سوزن‌های چرخ گم شد و آن سفر به ظاهر بی‌تأثیر بود اما در مورد طرح‌های خیاطی با هنرجویان کار کردیم و وقتی در اردوی بعدی به آنجا رفتم پیشرفت و مدل‌های خیاطی آن‌قدر زیاد بود که تعجب می‌کردم.

این جهادگر می‌افزاید: در یکی از روستاهای جنوب بوشهر مدرسه‌ای وجود دارد که اصلاً قابل استفاده نیست و دانش آموزان با امکانات خیلی کم مجبور به درس خواندن در ساختمان قدیمی هستند لذا این گروه جهادی در حال پیگیری برای ساخت یک مدرسه با امکانات در این منطقه است تا دانش آموزان بدون مشکلی درس بخوانند.

وی با اشاره به اقداماتی که در گروه جهادی مرصاد انجام می‌شود می‌گوید: فعالیت این گروه در بخش‌های عمرانی (احداث و تکمیل مسکن محرومان و ترمیم بافت آسیب‌دیده روستایی)، اقتصاد مقاومتی (آموزش کیف‌دوزی به بانوان روستایی)، پزشکی (حضور پزشک جهت ویزیت رایگان)، فرهنگی (برگزاری کلاس‌های قرآن و احکام)، آموزشی (گلدوزی) و هنر (دیوارنویسی، زیباسازی محیط روستایی) است.

خانم قاسمی تاکید می‌کند: البته برای حمایت از خانواده‌های محروم نیز مسئولان گروه از طریق ارتباط با خیرین اقدام به تهیه ارزاق مورد نیاز خانواده‌ها می‌کنند. اقدامات گروه بیشتر در حوزه فرهنگی خلاصه می‌شود و آقایان و بانوانی که در گروه جهادی مرصاد فعالیت دارند از قبل برنامه‌هایی که می‌خواهند در آنجا برگزار کنند را گزارش می‌کنند تا در صورت نیاز افراد به درستی تقسیم شوند. اگر در اردوهای ۱۰ روزه که می‌رویم کار افرادی زودتر از برنامه به پایان برسد به بخش‌های دیگر کمک می‌کنند تا کار آنها نیز سبک شود.

این بانوی جهادگر معتقد است، کمک به محرومان نوعی آرامش دارد و حتماً همه افراد باید یک‌بار به این مناطق سفر کنند. در این میان افرادی هستند در سال حداقل بین سه یا چهار بار به اردوی جهادی می‌روند و اعلام می‌کنند در این اردوها خودشان را می‌سازند به همین دلیل است که زیاد به این اردوها نه نمی‌گویند.