سفرنامه “عیدجهادی” روز پنجم / یکشنبه ٢ فروردین ۱۴٠٠
ساعت جدید یا قدیم؟! چالشی که از همان اول صبح گریبان گیرمان شد. همین شد که دوبار برای نماز صبح بیدار شدیم!
سر سفره صبحانه که نشستیم خورد تو پرمان! سفره‌ای پر از خالی! تنها دو چیز مایه امید ما شد! چای و نان!
با اضافه شدن آقا مصطفی(مسئول سازندگی دانشجوی کرمان) به جمع مان سفره‌مان رنگ و رو پیدا کرد و پر و پیمان شد! از کره پنیر گرفته تا حلوا شکری و چایی نبات!
حال باید به سرکارمان برویم. دو گروه می‌شویم. یک گروه سه نفره در محل ماندند و مشغول تدوین و نوشتن نریشن و سفرنامه شدند و ما برای تهیه فیلم و عکس به روستاها رفتیم.
در میانه راه چراغ بنزین مان روشن شد و مجبور شدیم در صف طولانی بمانیم و معطل شویم! چاره‌ای نداشتیم! چیزی که همه با دیدنش تعجب کردیم دبه‌هایی بود که مردم محلی تند تند پر می‌کردند و در ماشین‌هایشان جاساز می‌کردند. رضا(راه بلدمان) که چشم‌های از حدقه درآمده مان را دید دلیلش را گفت: «این‌جا اگه میخوای یک شبه پولدار بشی باید سوخت‌بر بشی. اما باید با جونت معامله کنی! چه جوونایی که به هوای پول با کلی گازوئیل و بنزین به دل جاده‌ها زدن و با آتش همان‌ها سوختند و هیچ‌وقت به مراد دلشان نرسیدند…»
قیمت‌ها را که جویا می‌شویم با یک حساب کتاب ساده به‌شان حق می‌دهیم خودمان هم کمی وسوسه می‌شویم!
در میانه راه با یک تماس تلفنی چهره آقا رضا پریشان می‌شود. گرگ به گله یکی از روستاییان زده و دام‌هایش را تلف کرده است. به سمت روستای مورد نظر رفتیم. گرگ جان گوسفند مادر و چندتایی دیگر را گرفته و چندتایی را هم زخمی کرده بود. مابقی گوسفندها هم از ترس و درد بی‌مادری گوشه‌ای کز کرده بودند! رضا می‌گفت: «چون نسل گرگ‌ها در حال انقراض هستند محیط زیست اجازه کشتنشون رو به ما نمیده و چاره‌ای نداریم جز دیدن و غصه خوردن! دولت هم گفته همه دام‌ها بیمه‌اند و هرچه تلف بشوند خسارتش داده میشه!»
خدا کنه مسئولین هم گرگ صفت و مال‌مردم‌خور نباشند چرا که ما و مردم همیشه اهل تماشا کردن و غصه خوردن نیستیم!
به چند روستای دیگر نیز می‌رویم و همه جهادگران در حال ساخت سرویس بهداشتی و حمام بودند. هر کدام در مرحله‌ای بودند. از بلوکه زنی بگیرید تا لوله‌کشی و کاشی‌کاری!
به مقر که رسیدیم سریع وسایلمان را جمع‌وجور کردیم و شاه‌وکلاه کردیم برای رفتن به روستای قلعه گنج.
به مقصد که رسیدیم سریع به بچه‌های جهادی مستقر در حسینیه رفیق شدیم و با آن‌ها یک مسابقه زو دادیم که نتیجه‌ای نداشت جز ناکوت شدن حبیب و مهدی!
انتهای پیام/