مهدی امینی، کارگردان مستند تنگ‌نای با اشاره به فیلم‌برداری این مستند به همراه جواد یقموری در بیمارستان کامکار قم اظهار داشت: محوریت مستند مهر مادرانه است و شخصیت اصلی یک داوطلب جهادی است که در بحبوحه ایام کرونا به بیمارستان می‌آید و تقریباً از همه چیزش می‌گذرد و با وجود بیماری زمینه‌ای که دارد به طور شبانه‌روز در بیمارستان مشغول تیمار از مادران پیر می‌شود.
وی ادامه داد: اهمیت افراد جهادی در ایام کرونا در بیمارستان بسیار زیاد است، پزشک، پرستار و نیروی خدمات به وظیفه خودشان طبق قسم‌نامه‌ای که خورده‌اند عمل می‌کنند و برای این کارشان حقوق می‌گیرند؛ ولی افراد داوطلب و جهادی بدون هیچ چشمداشت مالی و اجتماعی در بیمارستان حاضر می‌شوند و ریسک جانی را برای خود می‌خرند.
امینی تأکید کرد: این کار جهادگران بدون هیچ نوع هزینه و بدون چشمداشت بود به‌خصوص در ایامی که بیماران شدیداً غریب و تنها بودند و همراه بیمار اجازه نداشت وارد بیمارستان‌ها شود، این نیروهای جهادی بودند که شبانه‌روز سه شیفته کار می‌کردند و این تمدن‌سازی خیلی بزرگی است که رخ داد.
وی بیان داشت: جهادگران در سکوت مطلق بدون این‌که موج‌سواری کنند، در خط مقدم سلامت بودند و به نظرم صدها مستند اگر در مورد این جهادی‌ها ساخته شود باز هم کم است و جا دارد که از زوایای مختلف، کار ارزشمندشان به تصویر کشیده شود.
این کارگردان تأکید کرد: مستند «تنگ نای» که این روزها در جشنواره بین‌المللی فیلم مستند ایران”سینما حقیقت” حضور دارد، دارای موضوع ملی است، نه‌تنها یک موضوع ملی بلکه موضوع بین‌المللی هست و ما در این فیلم مهر مادرانه، مهر یک زن ایرانی را به تصویر می‌کشیم و علاوه بر این تمدن ایران را به دنیا معرفی می‌کنیم.
وی افزود: از جهتی دیگر هم این موضوع ملی است که یادمان باشد چنین شیر زنانی در حساس‌ترین و سخت‌ترین لحظات برای ایران آمدند و مردانه ایستادگی کردند.
وی به توطئه‌های دشمنان نظام اشاره کرد و گفت: دشمنان با رسانه‌های بی‌شماری که دارند در تلاش هستند که در فضای بین‌الملل ایران را به فضای ضد زن، محکوم کنند و این فیلم برخلاف این منفی نشان‌دادن‌ها به بیان واقعیت‌ها می‌پردازند که نشان می‌دهد که این موضوع کاملاً بین‌المللی است و یک برندسازی است که کشورهای مختلف این را بدانند که در سرزمین شرق در ایران‌زمین، چنین افرادی هستند که داوطلبانه شبانه‌روز بدون هیچ چشمداشتی کار می‌کنند و این به نظر من یک الگوسازی جهانی است که به آن ایرانی که در فضای بین‌الملل متأسفانه سیاه‌نمایی می‌شود جلوه‌ای آبرومندی می‌دهد و انسان‌هایی را نشان می‌دهد که از وجودشان، از جان‌مایه گذاشتند و سربلند بیرون آمدند.
مستندساز و کارگردان هنری تأکید کرد: این الگوسازی نیروی داوطلبانه جهادی ایران به نظرم باید معرفی و جهانی‌سازی بشود.
وی تصریح کرد: در این فیلم الگوسازی بین‌المللی در مورد زن ایرانی صورت می‌گیرد و مهر مادران را بدون هیچ چشم داشتی به بهترین شیوه نشان می‌دهد.
امینی خاطرنشان کرد: به نظرم هیچ کشوری تقریباً نیروی داوطلبی نداشت که بیماران کرونایی را تیمار کند و این امتیاز برای ایران‌زمین است که همچنین شیرمردان و شیر زنانی بودند که به‌هرحال در ایام حساس کرونا، در ریسک کرونا که شما نمی‌توانستی یک ساعت آینده را پیش‌بینی کنید، در حالت کاملاً سکوت، در خاموشی مطلق حاضر شدند و ازخودگذشتگی کردند.
وی ادامه داد: ما نیاز داشتیم که به‌هرحال این ایثار و فداکاری‌ها، این گذشت‌ها، افرادی که در تمدن امروز جامعه ایرانی تمدن‌ساز شدند، در قاب دوربین ضبط شده و به نمایش گذاشته شود.
امینی با بیان این‌که ساخت مستند از حضور جهادگران در بیمارستان‌ها برای فیلمسازان یک وظیفه است، تأکید کرد: جهادی‌ها بیمارستان و افراد بیمارستان را تبدیل به یک خانواده کردند و در کنار هم و با ازخودگذشتگی و فداکاری‌هایشان دست در دست کادر درمان دادند تا یک فضای گرم یک فضای امیدبخش و شادی‌بخشی را به وجود بیاورند البته این حضور همچنان تداوم دارد.
وی در پایان بیان داشت: از طریق همین فضاها است که بیماران بسیاری بهبود پیدا می‌کنند و با خاطرات خوب و خوشی مرخص می‌شوند و به کانون گرم خانواده بازمی‌گردند.

انتهای پیام/