فرض کنید منزل شما به محل رفت و آمد تبدیل شود و از ساعت هفت صبح تا دو نصفشب، گروههای جهادی و بسیجی از خانه به عنوان پاتوق فعالیت استفاده کنند و برای خدمت به مردم نه تنها از خودتان مایه بگذارید بلکه گزینه آسایش را از زندگی خود حذف کنید. چند نفر از ما حاضریم در چنین شرایطی زندگی کنیم و مشکلات مردم را اولویت بدانیم و از آسایش زندگی بگذریم؟
اگرچه تعداد انگشتشماری حاضرند چنین فداکاریهایی انجام دهند اما یکی از طلبههای ساکن در آناخاتون در این روزهای سخت علاوه بر جمع کردن یک گروه جهادی برای خدمت به مردم، منزل مسکونی خود را به پایگاه تبدیل کرده و با تمام توان در خدمت مردم میباشد.
آناخاتون از مناطق محروم شهر تبریز محسوب میشود که بیشتر ساکنانش یا کارگران روزمزد هستند و یا شغل ثابتی ندارند، بیشترشان طعم محرومیت را میچشند و این روزها با شیوع ویروس کرونا زندگیشان مختل شده است. اکثریت مردم این منطقه نه تنها توان ضدعفونی محیطشان را ندارند بلکه حتی قادر به تهیه اقلام اولیه بهداشتی هم نیستند اما جمعی از جوانان و طلاب این منطقه، مردم را تنها نگذاشتند و شبانهروزی در حال فعالیت هستند.
اقدامات بهداشتی و ضدعفونی این گروه جهادی بیشتر توسط خودشان تهیه میشود اما به نظر میرسد، پتانسیل این را دارند که با توجه به شناخت منطقه و مردمانش در بحثهایی مانند توزیع اقلام ضروری هم کمک حال گروههای خیّر باشند و بتوان از آگاهی و احساس مسئولیت آنها بهترین بهره را برد. در این روزها که مسئولین استان از سختی شناسایی افراد نیازمند برای کمکهای کرونایی خبر میدهند، استفاده از ظرفیت چنین جوانانی با شناسایی درست نیازمندان میتواند گرهگشای مشکلات مردم باشد.
آناخاتون، محروم و مظلوم
داوود طالبی طلبه جوانی که این روزها خانهاش را تبدیل به پایگاه بسیج کرده است، درباره فعالیت گروه جهادی اینگونه توضیح میدهد: “این منطقه محروم و مظلوم است، اگرچه تحت پوشش شهرداری منطقه شش تبریز است اما هیچ بساط فرهنگی و مذهبی در این منطقه پهن نیست.”
وی با اشاره به اینکه یک طلبه ساده است، میگوید:”خانه خودم را تبدیل به پایگاه کردهام و هر روز از ساعت هفت صبح تا دو شب اینجا رفتوآمد هست. در همین ایام شبانهروز به صورت چهار شیفته ضدعفونی آناخاتون را انجام میدهیم و حتی یک تونل ضدعفونی نیز در ورودی منطقه ایجاد کردهایم.”
کارِ جهادی با هزینه شخصی
این طلبه جوان با بیان اینکه بسیاری از اقلام لازم را خودشان تهیه کردهاند، عنوان میکند:” ۲۱ نفر هستیم که به صورت خودجوش جمع شدیم و این کار را با هزینه خودمان انجام میدهیم. البته مقداری محلول ضدعفونی و اقلام بهداشتی از سازمان تبلیغات گرفته بودیم که در یک منطقه از آناخاتون که محرومتر بود، پخش کردیم.”
وی با بیان اینکه آناخاتون در غربت و مظلومیت بسر میبرد، میگوید:” کرونا باعث شده بحث معیشتی مردم اینجا به شدت آسیب ببیند، مردم اینجا قشر ضعیف و تاثیرپذیر هستند و باید مسئولین به اینجا توجه ویژه کنند.”
کمبود دستگاه سمپاش و محلول
طالبی با بیان اینکه دستگاه سمپاش و محلول کم دارند، توضیح میدهد:” ما به صورت خودجوش و با هزینههای شخصی این کار را انجام میدهیم اما با توجه به جمعیت اینجا امکانات اندک ما کفاف نمیدهد. اما بهرحال سعی میکنیم در شبانهروز چهار شیفت کار ضدعفونی را انجام دهیم.”
این جوانان قیمت ندارند!
این روزها که در بحبوحه کرونا بسیاری از ما خانهنشین شدهایم و به فکر حفظ سلامت خود و خانوادهمان هستیم، برخیها دغدغه مردم در سر دارند و نه تنها جانشان که حتی مالشان را برای خدمت به قشر ضعیف جامعه گذاشتهاند. بسیجیان و طلابی که اکثرا ساکنان همان مناطق هستند و به خوبی شرایط را میدانند. همین جوانان و گروهها که به حق قیمت ندارند و مانندشان را در هیچ جای دنیا نمیتوان یافت، بهترین راه شناسایی محرومان و نیازمندان واقعی هستند و مسئولین باید از ظرفیتهای اینچنینی برای کمرنگکردن فقر در مناطق آسیبپذیر استفاده کنند.
دیدگاه ها (0)